Op weg naar huis is meestal al bijna één doosje leeg, vandaar dat ik eigenlijk altijd minstens twee doosjes koop.
'Even eentje proeven?' vraagt Zoon. En daarna: 'nog ééntje dan...' met zijn allerliefste stemmetje en stralend gezichtje. Ach, aardbeien zijn gezond dus ik laat hem lekker snoepen en ik geniet ondertussen van zijn (steeds roder kleurende en zoeter geurende) toetje. Eén geluksmomentje voor iedere aardbei!
Zijn liefde voor aardbeien begon op de dag dat hij er voor het eerst één proefde. Zijn geluksmoment was dan ook gróót toen hij ontdekte dat er, uit het niets, wilde aarbeitjes tussen het gras in onze tuin groeiden!
Nog voor hij kon lopen kroop hij aardbeien snoepend door de tuin. Het leek wel of die mini-aardbeitjes gemáákt waren om geplukt te worden door zijn kleine knuistjes, om daarna in zijn mond (of haar, of achter zijn oren of op zijn kleren...) te verdwijnen.
Het liep zelf zo uit de hand dat onze buurjongen van toen ongeveer 8 jaar heel fijntjes opmerkte dat Zoon (toen bijna 1 jaar) eigenlijk altijd naar aardbeien rook. (Dat was 's ochtends vroeg, voor we de jongens naar school gingen brengen!)
Andere Zoons zijn er al bijna net zo gek op. Vanmiddag stond er een doosje op tafel. En in de tijd dat ik de boodschappen naar binnen bracht en opruimde aten zij gebroederlijk het hele bakje leeg!
#geluksmomentjes die ik mag delen zijn:
- @3ngelenblog geluksmomentje: niet hoeven te koken vanavond, maar zo kunnen aanschuiven, wat een luxe
- @3ngelenblog geluksmomentje: snailmail op je deurmat vinden!
En via facebook (!!) gisteren:
- mijn geluksmoment bestaat uit de kleine dingen die ik iedere dag tegen mag komen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten